تومبیل ها وسیله حمل و نقل رایجی هستند که تقریباً همه افراد در دنیای مدرن امروزی در آن سفر می کنند یا دارند. آنها در مدل های مختلف، دارای رنگ ها، طرح ها، اندازه ها و غیره مختلف هستند. نیازی به گفتن نیست که اتومبیل ها برای طی کردن مسافت های کوتاه و طولانی با سرعت بیشتری به یک ضرورت تبدیل شده اند. آنها به مردم این امکان را داده اند که مسافت های بسیار زیادی را در مدت زمان کوتاهی و با تلاش بسیار کم انسان یا حیوان طی کنند.

این نشان می‌دهد که خودروها وسیله‌ای سریع، کارآمد و فوق‌العاده قابل اعتماد برای رسیدن به مقاصد دور از خانه هستند. تحقیقات نشان می‌دهد که خواه رها کردن بچه‌ها در مدرسه، رانندگی به سمت محل کار، رفتن به پارک برای مدتی با کیفیت با خانواده، یا صرفاً رانندگی تصادفی در اطراف، حداقل 6 تا 7 نفر پشت فرمان ماشین هستند. ساعت در هفته

بارزترین طراحی درب خودرو از نظر ظاهر و ورودی خودرو، درب قیچی است. برندهای انحصاری مانند فراری، لامبورگینی و مک لارن به خودروهایی با این درها می بالند.

درب‌های قیچی با نام‌های مختلفی مانند درب‌های بال، درب‌های سوسک‌دار، درب‌های سوئیچ، درب‌های لاک‌پشت، درب‌های چرخشی، درب‌های لامبو و درب‌های لامبورگینی وجود دارند. اینها از انواع درهای خودرو هستند که به جای باز شدن در حالت بیرونی مانند درهای معمولی خودرو، به صورت عمودی به سمت بالا حرکت می کنند. جلوی در بر روی یک لولای جلویی ثابت شده است که باعث می شود درب خودرو مانند تیغه های یک قیچی باز شود و به همین دلیل به آن "درب های قیچی" می گویند.

اولین درب قیچی در سال 1968 توسط یک برند معروف خودرو به نام آلفارومئو کارابو اختراع شد. این درب ها نه تنها از نظر زیبایی شناسی دلپذیر هستند، بلکه بسیار کاربردی نیز هستند. درهای قیچی در کشورهایی که جای پارک محدود است بسیار ارزشمند هستند، و اگر تا به حال مجبور شده باشید در فضای تنگ پارک کنید، می‌دانید که باز کردن درب برای خارج شدن از آن چقدر دشوار است. همانطور که گفته شد، در صورتی که ارتفاع سقف پارکینگ کم باشد، این درها می توانند مانعی باشند. در چنین سناریویی، پریدن از ماشین برای مسافران دشوار است.

درب بال مرغانی که به عنوان درب رو به بالا یا بال شاهین نیز شناخته می‌شود، به درب خودرویی اطلاق می‌شود که به‌جای کناره‌ای خودرو، در سقف لولا شده است. درها به سمت بالا باز می شوند و تصویر بال های مرغ دریایی را نشان می دهند. هنگام باز شدن درها، لولاهای این درها در بالای سقف ثابت می مانند و دو در مانند بال از هم باز می شوند.

در زبان فرانسوی، این درها به عنوان "portes papillon" - درهای پروانه ای شناخته می شوند و اولین بار در سال 1939 توسط ژان بوگاتی - یک طراح خودرو تحسین شده - طراحی شدند. چهارده سال بعد، در سال 1952، مرسدس بنز خودروی مسابقه ای 300SL خود (W194) را روانه بازار کرد - خودرویی که طراحی درب بال مرغان را داشت.

علاوه بر مرسدس بنز 300SL کلاس جهانی، مرسدس بنز C111 دهه 1970 نمونه ای عالی از خودروهایی با درهای بال مرغان است. نمونه های قابل توجه دیگر عبارتند از Bricklin SV-1 دهه 1970، DMC DeLorean دهه 1980 و تسلا مدل X در دهه 2010.

زیبایی طراحی درب بال مرغان این است که فقط به خودروهای جاده ای محدود نمی شود. همچنین در ساخت هواپیماهایی مانند سری Socata TB چهار نفره فرانسه نیز استفاده شده است.

درهای پروانه ای که اغلب با درب های قیچی اشتباه گرفته می شوند، از نظر نحوه باز شدن کمی متفاوت هستند. درهای قیچی مستقیماً از طریق نقاط لولا در پایین ستون A باز می شوند. با این حال، درهای پروانه ای توسط لولاهایی که در امتداد ستون A ثابت شده اند به سمت بالا و خارج می چرخند. با توجه به مکانیزم باز کردن عملی، کاربر فضای بیشتری برای ورود و خروج از خودرو نسبت به درهای قیچی در اختیار دارد.

توجه به این نکته مهم است که این درهای عمودی بازتر از درهای قیچی باز می شوند و آن را به گزینه ای فوق العاده راحت درب خودرو تبدیل می کنند. با این حال، یکی از معایب درب های پروانه ای این است که نسبت به درب های قیچی به فضای پارک بیشتری نیاز دارند. از آنجایی که باز می شوند، نمی توانند در فضاهای تنگ و سقف های کم به خوبی عمل کنند. اگر بیشتر به سبک و سیاق علاقه دارید تا کاربردی، درب های پروانه ای برای شما مناسب هستند. مدل هایی مانند مرسدس بنز SLR، بی ام و i8، فراری انزو، فراری لافراری، بی ام و Z1 و مک لارن F1 گزینه های خوبی هستند اگر می خواهید خودرویی با درهای پروانه ای بی عیب و نقص داشته باشید.

درهای خودکشی که به عنوان درب های اتوبوس نیز شناخته می شوند، اصطلاحی عامیانه برای درب وسیله نقلیه است که در عقب آن به جای جلو (که روش سنتی است) لولا شده است. این نوع درها در ابتدا در کالسکه های اسبی استفاده می شدند، اما به ندرت در وسایل نقلیه مدرن یافت می شوند. این به این دلیل است که آنها نسبت به درهای لولایی جلو ایمن کمتری در نظر گرفته می شوند.

قدمت درهای انتحاری به نیمه اول قرن بیستم بازمی‌گردد، زمانی که کالسکه‌های اسب‌کشی بهترین انتخاب خودرو برای توده‌ها بود. این درها به دلیل طراحی معیوب خود که می تواند باعث زخمی شدن یا کشته شدن یک سرنشین شود، نام خودکشی را به خود اختصاص داد. هر فردی که وارد یا خارج از آفساید درب خودرو شود، در صورت برخورد با وسیله نقلیه دیگری در جاده، ممکن است آسیب ببیند. در آن زمان، کمربندهای ایمنی اختراع نشدند، بنابراین شانس بیرون افتادن سرنشینان هنگام باز کردن در را افزایش داد.

درهای انتحاری در دهه 1930 بین گانگسترها بسیار محبوب بود. به گفته دیو براونل - سردبیر سابق Hemmings Motor News - دلیل محبوبیت درهای انتحاری در بین اوباش این بود که هنگام هل دادن افراد به داخل و خارج از یک وسیله نقلیه در حال حرکت، سهولت زیادی ایجاد می کردند.

پس از جنگ جهانی دوم، استفاده از خودروهای دارای درهای انتحاری به طور پیوسته کاهش یافت. پس از جنگ جهانی دوم، خودروهای آمریکایی که به طور قابل توجهی از درهای انتحاری استفاده می کردند، لینکلن کانتیننتال 4 درب کانورتیبل و سدان (1961-1969) و فورد تاندربرد (1967-1971) بودند. روور P4 بریتانیایی نیز به دلیل استفاده شگفت‌انگیز از درهای خودکشی در دهه 1960 محبوبیت یافت.

اگرچه درب های اتوبوس دیگر مورد استفاده قرار نمی گیرند، رولز رویس یکی از معدود شرکت های خودروسازی است که از درهای لولایی عقب استفاده می کند. برخی از تولیدکنندگان ممتاز درب های انتحاری نیز شامل مزدا، اوپل/واکسهال و ساترن هستند. با این حال، این برندها بر بهبود ایمنی سرنشینان و تجربه سواری آنها تمرکز دارند. این درب ها به گونه ای طراحی شده اند که مزایایی را برای سرنشینان عقب فراهم کنند. آنها دسترسی بهتری به صندلی جلو دارند، که برای قرار دادن بچه های کوچک در صندلی مفید است.

قطعات درب خودرو

مهم نیست چه نوع وسیله نقلیه ای را رانندگی می کنید، دائماً از مکانیسم هایی روی درب خودرو استفاده می کنید. این قطعات می توانند دستی یا موتوری باشند و برای عملکرد خاصی استفاده می شوند. به عنوان مثال، می توانید یک پنجره که به صورت دستی کار می کند را با میل لنگ دستی پایین بیاورید یا می توانید یک دکمه موتوری را فشار دهید و پنجره خود به خود پایین می آید. به دلایل ایمنی، هر مالک خودرو باید با قطعات درب خودرو آشنا باشد

لنگ پنجره
میل لنگ های دستی پنجره دارای یک پایین دایره ای بزرگ است که به راحتی روی مکانیزم چرخشی قرار می گیرد. میل لنگ دارای یک بازوی کوچک است که از قسمت پایینی دایره ای کشیده شده و یک دستگیره گرد کوچکتر برای گرفتن دست استفاده می شود. اگر میل لنگ پنجره دارید که شکسته یا آسیب دیده است، تا زمانی که میل لنگ دستی باشد، به راحتی می توانید آن را تعویض کنید.

قفل درب

سیلندر قفل درب

سیلندر قفل درب را می توان در قسمت بیرونی درب خودرو یافت. این یک جزء فلزی کوچک است که به شما امکان می دهد قفل درب ماشین خود را با کلید باز کنید. مکانیزم کوچک داخل درب خودرو قرار می گیرد و برای محافظت بیشتر، معمولاً با یک فلز آلیاژی گرد پوشانده می شود. چند نوع خودرو وجود دارند که دارای صفحه کلید برای قفل در هستند. برای باز کردن قفل ماشین باید دنباله ای از اعداد خاص وارد شود. اما اکثر وسایل نقلیه دارای سیلندر قفل در هستند.

لولای در
لولای درب ماشین را می توان در جایی که در و ماشین به هم می رسند پیدا کرد. این لولاها وظیفه باز و بسته شدن درب خودرو را بر عهده دارند و همچنین به نگه داشتن ایمن درب ها به خودرو کمک می کنند. آنها اجزای فلزی کوچکتر با وسایل لولا مانند هستند. آنها معمولاً با فلز قوی تری مانند فولاد ساخته می شوند.

دستگیره در

دستگیره درها در داخل و خارج درب خودرو قرار دارند. آنها یا دستگیره های پلاستیکی یا فلزی هستند که برای ورود به خودرو یا خروج از وسیله نقلیه استفاده می شوند. دستگیره در دارای یک میله فلزی بلند است که تا قفل در امتداد دارد. هنگامی که دستگیره کشیده می شود، قفل در را باز می کند. همه اینها در داخل درب ماشین اتفاق می افتد.

قالب گیری
برخی از خودروها در قسمت بیرونی درب خودرو دارای قالب بندی هستند. این یک نوار پلاستیکی لاستیکی است که از درب خودرو در برابر فرورفتگی‌های کوچکتر و فرورفتگی‌هایی که ممکن است هنگام باز کردن در ایجاد شود، محافظت می‌کند.

تنظیم کننده پنجره
تنظیم کننده پنجره مکانیزمی است که در داخل درب خودرو یافت می شود. این قطعه ای است که شیشه پنجره را بالا و پایین می کند. یک تنظیم کننده دستی متوسط پنجره از اتصالات، چرخ دنده های خار و یک صفحه فلزی برای پشتیبانی از شیشه تشکیل شده است. یک میل لنگ دستی برای فعال کردن این چرخ دنده های داخلی، برای بالا و پایین بردن پنجره استفاده می شود.